മയൂരസിംഹാസനം
പതിനേഴാം നൂറ്റാണ്ടിൽ മുഗൾ ചക്രവർത്തിയായിരുന്ന ഷാ ജഹാൻ തന്റെ തലസ്ഥാനമായ ദില്ലിയിലെ പൊതുസഭയിൽ (ദിവാൻ ഇ ആം) നിർമ്മിച്ച സ്വർണ്ണനിർമ്മിതവും രത്നങ്ങൾ പതിച്ചതുമായ സിംഹാസനമായിരുന്നു മയൂരസിംഹാസനം. 1738-ൽ ഇറാനിലെ ഭരണാധികാരിയായിരുന്ന നാദിർ ഷാ ദില്ലി ആക്രമിക്കുകയും ഈ സിംഹാസനം കൈക്കലാക്കുകയും ചെയ്തു. 1747-ൽ നാദിർ ഷാ കൊല്ലപ്പെട്ടതോടെ മയൂരസിംഹാസനം നശിപ്പിക്കപ്പെട്ടു. എങ്കിലും പിൽക്കാലത്തെ ഇറാനിലെ ഭരണാധികാരികളുടെ സിംഹാസനം മയൂരസിംഹാസനം എന്നു തന്നെയാണ്‌ അറിയപ്പെടുന്നത്. സിംഹാസനം എന്നതിലുപരി ഒരു അധികാരസ്ഥാനം എന്ന നിലയിലുമാണ്‌ മയൂരസിംഹാസനം എന്നതിനെ ഇറാനിൽ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത്.
ചരിത്രം
[തിരുത്തുക]മിക്കവാറും എല്ലാ ഇന്ത്യൻ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തെയും ഉൾക്കൊള്ളുന്ന വിശാലമായ മുഗൾ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ സുവർണ്ണകാലമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്ന സ്ഥലത്താണ് ഷാജഹാൻ ഭരിച്ചിരുന്നത്. പുതുതായി നിർമ്മിച്ച തലസ്ഥാനമായ ഷാജഹാനാബാദിൽ നിന്നാണ് അദ്ദേഹം ഭരണം നടത്തിയത്. മറ്റെല്ലാവരും കറങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നതും പ്രേക്ഷകർക്ക് നൽകുന്നതും അപേക്ഷകരെ സ്വീകരിക്കുന്നതും ചക്രവർത്തിയായിരുന്നു. സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ മധ്യഭാഗത്ത് ഭൂമിയിലെ പറുദീസയുടെ ഒരു പ്രതിബിംബമായിരുന്നു ഭരണാധികാരിയുടെ പ്രാകാരം; അത്തരമൊരു ഭരണാധികാരി നീതിമാനായ രാജാവെന്ന നിലപാട് അടിവരയിടാൻ ശലോമോന്റെ സിംഹാസനത്തിന് (تخت تخت, തക്ത്-ഇ-സുലൈമാൻ) യോഗ്യനാണ്. ശലോമോന്റെ സിംഹാസനം പോലെ, മയിൽ സിംഹാസനം സ്വർണ്ണത്തിലും ആഭരണങ്ങളിലും പൊതിഞ്ഞിരിക്കണം അതിലേക്ക് നയിക്കുന്ന പടികളോടെ, ഭരണാധികാരി നിലത്തിന് മുകളിലൂടെ സ്വർഗത്തോട് അടുക്കുന്നു. ഈ പുതിയ സിംഹാസനത്തിന്റെ നിർമ്മാണവുമായി ഗിലാനിയെയും സാമ്രാജ്യത്വ സ്വർണ്ണപ്പണിക്കാരൻ വകുപ്പിലെ ജോലിക്കാരെയും നിയോഗിച്ചു. ഇത് പൂർത്തിയാക്കാൻ ഏഴു വർഷമെടുത്തു. വലിയ അളവിലുള്ള ഖര സ്വർണ്ണം, വിലയേറിയ കല്ലുകൾ, മുത്തുകൾ എന്നിവ ഉപയോഗിച്ചു, മുഗൾ ജോലിയുടെ ഒരു മഹത്തായ ഭാഗം സൃഷ്ടിച്ചു, അത് സൃഷ്ടിക്കുന്നതിനു മുമ്പോ ശേഷമോ അതിരുകടന്നില്ല. ചുരുക്കം ചില പ്രമാണിമാർക്കും പ്രഭുക്കന്മാർക്കും സന്ദർശിക്കുന്ന വിശിഷ്ടാതിഥികൾക്കും മാത്രമേ കാണാൻ കഴിയൂ. സിംഹാസനം സുവർണ്ണ കാലഘട്ടത്തിലെ മുഗൾ മാനദണ്ഡങ്ങൾക്കനുസൃതമായി, അതിരുകടന്നതും താജ്മഹലിന്റെ നിർമ്മാണത്തേക്കാൾ ഇരട്ടി ചിലവുള്ളതുമായിരുന്നു.
ഈ പുതിയ സിംഹാസനത്തിന്റെ രൂപം ജഹാംഗീറിന്റെ പഴയ സിംഹാസനത്തിന് വിരുദ്ധമായിരുന്നു, 1600 കളുടെ തുടക്കത്തിൽ കൊത്തിയെടുത്ത കറുത്ത ബസാൾട്ടിന്റെ വലിയ ചതുരാകൃതിയിലുള്ള സ്ലാബ്, ഷാജഹാന്റെ പിതാവ് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു.
പുതിയ സിംഹാസനത്തിന് ആദ്യം പേര് നൽകിയിരുന്നില്ല. ഇതിനെ "ജ്വല്ലഡ് സിംഹാസനം" അല്ലെങ്കിൽ "അലങ്കരിച്ച സിംഹാസനം" (തഖ്ത്-മുറാസ) എന്നാണ് അറിയപ്പെട്ടിരുന്നത്. മയിൽ പ്രതിമകൾ പതിച്ചതിനാലാണ് പിൽക്കാല ചരിത്രകാരന്മാരിൽ നിന്ന് ഇതിന് ഈ പേര് ലഭിച്ചത്.
ഷാജഹാൻ അധികാരമേറ്റതിന്റെ ഏഴാം വാർഷികമായ 1635 മാർച്ച് 22 ന് നടന്ന വിജയ ചടങ്ങിൽ മയിൽ സിംഹാസനം ഉദ്ഘാടനം ചെയ്യപ്പെട്ടു. ഈ തീയതി ജ്യോതിഷികൾ തിരഞ്ഞെടുത്തു, ഇത് ഇരട്ട ശുഭമായിരുന്നു, കാരണം ഇത് റമദാന്റെ അവസാനമായ ഈദ് അൽ ഫിത്തർ, പേർഷ്യൻ പുതുവത്സര ന Now റുസ് എന്നിവയുമായി പൊരുത്തപ്പെട്ടു. ചക്രവർത്തിയും സഭാഅംഗങ്ങളും കശ്മീരിൽ നിന്ന് മടങ്ങുകയായിരുന്നു, തലസ്ഥാനത്ത് പ്രവേശിച്ച് സിംഹാസനത്തിൽ ഇരിക്കാനുള്ള ഏറ്റവും നല്ല ദിവസമാണ് നൗറൂസിന്റെ മൂന്നാം ദിവസം എന്ന് തീരുമാനിച്ചു.
സിംഹാസനത്തിൽ മരതകം, പച്ച ഇനാമൽ എന്നിവയിൽ ആലേഖനം ചെയ്തിട്ടുള്ള ഇരുപത് വാക്യങ്ങൾ രചിക്കാൻ ചക്രവർത്തിയുടെ പ്രിയപ്പെട്ട കവിയായ മുഹമ്മദ് കുഡ്‌സിയെ തിരഞ്ഞെടുത്തു. കരകൗശലത്തൊഴിലാളികളുടെ സമാനതകളില്ലാത്ത നൈപുണ്യത്തെ, സ്വർണ്ണത്തിന്റെയും ആഭരണങ്ങളുടെയും "സ്വർഗ്ഗത്തെ നശിപ്പിക്കുന്ന ആ e ംബരത്തെ" അദ്ദേഹം പ്രശംസിച്ചു, കൂടാതെ "നീതിമാനായ രാജാവിന്റെ സിംഹാസനം" എന്ന പദം ഉൾപ്പെടുത്തി.
കവി അബു-താലിബ് കലിമിന് അറുപത്തിമൂന്ന് വരികൾ ഉള്ള കവിതയിൽ ഓരോ വാക്യത്തിനും ആറ് സ്വർണ്ണ കഷ്ണം നൽകി.
മാസ്റ്റർ സ്വർണ്ണപ്പണിക്കാരൻ സെയ്ദ് ഗിലാനിയെ ചക്രവർത്തി വിളിച്ചുവരുത്തി, സ്വർണ്ണനാണയങ്ങൾ ഉൾപ്പെടെ ബഹുമതികൾ നൽകി "പിയർ‌ലെസ് മാസ്റ്റർ" (ബിബാദൽ ഖാൻ) എന്ന സ്ഥാനപ്പേര് നൽകി. 134 വരികളുടെ ഒരു കവിത ഗിലാനി തയ്യാറാക്കി, അതിൽ ക്രോണോഗ്രാമുകൾ നിറഞ്ഞു, ചക്രവർത്തിയുടെ ജനനത്തീയതി നൽകുന്ന ആദ്യത്തെ പന്ത്രണ്ട് വരികൾ , തുടർന്നുള്ള മുപ്പത്തിരണ്ട് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആദ്യ കിരീടധാരണ തീയതി, തുടർന്ന് തൊണ്ണൂറു വരികൾ സിംഹാസനത്തിന്റെ ഉദ്ഘാടന തീയതി നൽകുന്നു.
ഷാജഹാന്റെ മരണശേഷം, അദ്ദേഹത്തിന്റെ മകൻ ഔറംഗസീബ്, അലംഗിർ എന്ന പേരിലായിരുന്നു, മയിൽ സിംഹാസനത്തിൽ ഉപവിഷ്ടനായി. ശക്തനായ മുഗൾ ചക്രവർത്തിമാരിൽ അവസാനത്തെയാളായിരുന്നു ഔറംഗസീബ്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ മരണശേഷം, 1707-ൽ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ മകൻ ബഹദൂർ ഷാ ഒന്നാമൻ 1707 മുതൽ 1712 വരെ ഭരിച്ചു. ബഹദൂർ ഷാ മതപരമായ നയം പാലിച്ചുകൊണ്ട് സാമ്രാജ്യം സുസ്ഥിരമായി നിലനിർത്തി ; എന്നിരുന്നാലും, അദ്ദേഹത്തിന്റെ മരണശേഷം സാമ്രാജ്യം ഒഴിച്ചുകൂടാനാവാത്ത തകർച്ചയിലായിരുന്നു. രാഷ്ട്രീയ അസ്ഥിരതയുടെയും സൈനിക തോൽവികളുടെയും കോടതി ഗൂഡാ ാലോചനകളുടെയും ഒരു കാലഘട്ടം ദുർബലരായ ചക്രവർത്തിമാരുടെ തുടർച്ചയിലേക്ക് നയിച്ചു: ജഹന്ദർ ഷാ 1712–1713 മുതൽ ഒരു വർഷം ഭരിച്ചു, 1713–1719 മുതൽ ഫാറൂഖ്സിയാർ, റാഫി ഉദ്-ദരാജത്ത്, ഷാജഹാൻ രണ്ടാമൻ മുഹമ്മദ് ഷാ അധികാരത്തിൽ വന്നപ്പോഴേക്കും മുഗൾ അധികാരം ഗുരുതരമായ തകർച്ചയിലായിരുന്നു, സാമ്രാജ്യം ദുർബലമായിരുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, മുഹമ്മദ് ഷായുടെ ഉദാരമായ രക്ഷാകർതൃത്വത്തിൽ ദില്ലിയിലെ കോടതി വീണ്ടും കലയുടെയും സംസ്കാരത്തിന്റെയും ഒരു വിളക്കുമാടമായി. ഭരണ പരിഷ്കാരങ്ങൾക്ക് പിൽക്കാലത്തെ മുഗൾ-മറാത്ത യുദ്ധങ്ങളെ തടയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല, ഇത് സാമ്രാജ്യത്വ ശക്തികളെ വളരെയധികം തകർത്തു. അയൽരാജ്യമായ പേർഷ്യയിൽ നിന്നുള്ള സൈന്യം ആക്രമിക്കാനുള്ള അവസരം കാണുന്നത് വരെ ഇത് ഒരു ചോദ്യമേയുള്ളൂ.
നാദർ ഷായുടെ മുഗൾ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ ആക്രമണം 1739 ഫെബ്രുവരി 13 ന് നടന്ന കർണാൾ യുദ്ധത്തിലും മുഹമ്മദ് ഷായുടെ പരാജയത്തിലും കലാശിച്ചു. പതിനായിരക്കണക്കിന് നിവാസികളെ കൂട്ടക്കൊല ചെയ്ത നാദിർ ഷാ ദില്ലിയിൽ പ്രവേശിച്ച് നഗരം കൊള്ളയടിച്ചു. പേർഷ്യൻ സൈന്യം 1739 മെയ് തുടക്കത്തിൽ ദില്ലിയിൽ നിന്ന് പുറപ്പെട്ടു, സിംഹാസനത്തെ ഒരു യുദ്ധ ട്രോഫിയായി സ്വീകരിച്ചു, അവരുടെ നിധി ശേഖരം മുഗൾ സമ്പത്തിൽ വലിയ കുറവും സാംസ്കാരിക കരകൗശല വസ്തുക്കളുടെ നികത്താനാവാത്ത നഷ്ടവും ഉണ്ടാക്കി . നാദിർ ഷാ കൊള്ളയടിച്ച അറിയപ്പെടുന്ന കല്ലുകളിൽ അക്ബർ ഷാ, ഗ്രേറ്റ് മുഗൾ, ഗ്രേറ്റ് ടേബിൾ, കോ-ഇ-നൂർ, ഷാ വജ്രങ്ങൾ, സമരിയൻ സ്പിനെൽ, തിമൂർ മാണിക്യം എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്നു. ഈ കല്ലുകൾ ഒന്നുകിൽ മയിൽ സിംഹാസനത്തിന്റെ ഭാഗമോ മുഗൾ ചക്രവർത്തിമാരുടെ കൈവശമോ ആയിരുന്നു. അക്ബർ ഷാ ഡയമണ്ട് ഒരു മയിലിന്റെ കണ്ണുകളിലൊന്നാണ്, കോഹിനൂർ പോലെ. ഷാ വജ്രത്തെ ജീൻ ബാപ്റ്റിസ്റ്റ് ടാവെനിയർ സിംഹാസനത്തിന്റെ വശത്താണെന്ന് വിശേഷിപ്പിച്ചു.പിന്നീട്
ഈ കല്ലുകളിൽ പലതും പേർഷ്യൻ കിരീട ആഭരണങ്ങളുടെ ഭാഗമായിത്തീർന്നു, പിന്നീട് ഗ്രേറ്റ് ബ്രിട്ടന്റെ കൊളോണിയൽ പ്രദേശത്തേക്ക് വ്യാപിച്ചതിന്റെ ഫലമായി ബ്രിട്ടീഷ് കിരീട ആഭരണങ്ങളും ആയി അത് മാറി .
നിർമ്മിതി
[തിരുത്തുക]കോഹിന്നൂർ രത്നമടക്കമുള്ള രത്നങ്ങളും വിലപിടിച്ച ലോഹങ്ങൾ കൊണ്ടും മാത്രമാണ്‌ മയൂരസിംഹാസനം നിർമ്മിച്ചിരുന്നത്. ഏഴു കൊല്ലമെടുത്താണ്‌ ഇതിന്റെ പണി പൂർത്തീകരിച്ചത്. സ്വർണ്ണനിർമ്മിതമായ നാലുകാലുകളും മരതകം കൊണ്ടുണ്ടാക്കിയ പന്ത്രണ്ടു തൂണുകളുള്ള ഒരു വിതാനവും ഈ സിംഹാസനത്തിനുണ്ടായിരു‍ന്നു. തൂണോരോന്നിനിരുവശവും രത്നം പതിച്ച രണ്ട് മയിലുകൾ വീതവും ഉണ്ടായിരുന്നു[1].
കഴിഞ്ഞ ആയിരം വർഷക്കാലത്തിനിടക്ക് നിർമ്മിച്ച ഏറ്റവും വിലമതിച്ച നിധിയായി മയൂരസിംഹാസനത്തെ കണക്കാക്കുന്നു. 1150 കിലോഗ്രാം സ്വർണ്ണവും , 230 കിലോഗ്രാം വിലപിടിച്ച രത്നക്കല്ലുകളുമാണ്‌ ഇതിൽ ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നത്. 1999-ലെ കണക്കനുസരിച്ച് ഇതിന് ഇപ്പോൾ ഏകദേശം 80.4 കോടി ഡോളർ വിലമതിക്കുന്നു. ഇത് നിർമ്മിച്ച അവസരത്തിൽ താജ് മഹൽ നിർമ്മിക്കാനെടുത്തതിന്റെ ഇരട്ടി തുക ചെലവായിരിക്കണം എന്നും കണക്കാക്കുന്നു.[2].
അവലംബം
[തിരുത്തുക]
- ↑ സുകുമാർ അഴീക്കോട് (1993). "4-ശാസ്ത്രവും കലയും". ഭാരതീയത. കോട്ടയം, കേരളം, ഇന്ത്യ: ഡി.സി. ബുക്സ്. p. 99. ISBN 81-7130-993-3.
{{cite book}}: Cite has empty unknown parameter:|coauthors=(help) - ↑ ട്രൈബ്യൂൺ ഇന്ത്യ (ശേഖരിച്ചത് 2009 ഫെബ്രുവരി 2)