അയോഡിൻ പെന്റോക്സൈഡ്

അയോഡിൻ പെന്റോക്സൈഡ്
Names
	IUPAC name അയോഡിൻ പെന്റോക്സൈഡ്
	Other names Iodine(V) oxide; Iodic anhydride
Identifiers
CAS Number	12029-98-0 ;
3D model (JSmol)	Interactive image;
ChEBI	CHEBI:29914 ;
ChemSpider	140179 ;
ECHA InfoCard	100.031.569
PubChem CID	159402;
UNII	UPU35C0Q0N ;
CompTox Dashboard (EPA)	DTXSID40923305 ;
InChI
SMILES
Properties
തന്മാത്രാ വാക്യം
Molar mass	0 g mol−1
Appearance	white crystalline solid ; hygroscopic
സാന്ദ്രത	4.980 g/cm3
ദ്രവണാങ്കം
Solubility	soluble in water and nitric acid; ; insoluble in ethanol, ether and CS2
Magnetic susceptibility (χ)	−79.4·10−6 cm3/mol
Hazards
Main hazards	oxidizer
Related compounds
Other anions	iodine pentafluoride
	Except where otherwise noted, data are given for materials in their standard state (at 25 °C [77 °F], 100 kPa). \| colspan=2 \| verify (what is: /?) Infobox references

ഇംഗ്ലീഷ് വിലാസം

https://ml.wikipedia.org/wiki/Iodine_pentoxide

I₂O₅ എന്ന രാസസൂത്രമുള്ള സംയുക്തമാണ് അയോഡിൻ പെന്റോക്സൈഡ്.^[3] അയോഡിക് ആസിഡിന്റെ അൺഹൈഡ്രൈഡ് സംയുക്തമാണ് ഈ അയഡിൻ ഓക്സൈഡ്. അയോഡിന്റെ സ്ഥിരതയുള്ള ഒരേയൊരു ഓക്സൈഡാണിത്. അയോഡിക് ആസിഡ്, വരണ്ട വായുവിന്റെ പ്രവാഹത്തിൽ, 200 ഡിഗ്രി സെന്റിഗ്രേഡ് ഊഷാമാവിൽ നിർജ്ജലീകരണം ചെയ്താണ് ഇത് ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നത്:

2HIO₃ → I₂O₅ + H_2O.

പ്രതികരണങ്ങൾ

അയോഡിൻ പെന്റോക്സൈഡ് സാധാരണ ഊഷ്മാവിൽ കാർബൺ മോണോക്സൈഡിനെ കാർബൺ ഡൈ ഓക്സൈഡിലേക്ക് എളുപ്പത്തിൽ ഓക്സീകരിക്കുന്നു:

5CO + I₂O₅ → I₂ + 5CO₂

വാതക സാമ്പിളിലെ CO യുടെ സാന്ദ്രത വിശകലനം ചെയ്യാൻ ഈ പ്രതികരണം ഉപയോഗിക്കാം.

അയോഡിൻ പെന്റോക്സൈഡ്, SO₃ എന്നിവയോടുകൂടി അയോഡൈൽ ലവണങ്ങൾ [IO₂⁺] ഉണ്ടാക്കുന്നു. പക്ഷേ, സാന്ദ്രീകൃത സൾഫ്യൂറിക് ആസിഡിനൊപ്പം അയോഡൊസൈൽ ലവണങ്ങൾ [IO⁺] സൃഷ്ടിക്കുന്നു.

350 ഡിഗ്രി താപനിലയിൽ ചൂടാക്കുമ്പോൾ അയോഡിൻ പെന്റോക്സൈഡ് വിഘടിച്ച് അയോഡിൻ (വാതകം), ഓക്സിജൻ എന്നിവയുണ്ടാകുന്നു. ^[4]

അവലംബം

↑ ^1.0 ^1.1 Greenwood, Norman N.; Earnshaw, Alan (1997). Chemistry of the Elements (2nd ed.). Butterworth-Heinemann. pp. 851–852. ISBN 978-0-08-037941-8.
↑ Patnaik, P. (2002). Handbook of Inorganic Chemicals. McGraw-Hill. ISBN 0-07-049439-8.
↑ Selte, K.; Kjekshus, A. (1970). "Iodine Oxides: Part III. The Crystal Structure of I₂O₅" (PDF). Acta Chemica Scandinavica. 24 (6): 1912–1924. doi:10.3891/acta.chem.scand.24-1912. Archived from the original (pdf) on 2013-06-10. Retrieved 2021-04-23.
↑ G. Baxter and G. Tilley, "A Revision of the Atomic Weights of Iodine and Silver," The Chemical News and Journal of Industrial Science; Volumes 99-100, Royal Society Anniversary Meeting, December 3, 1909, p. 276.

[G&E-1] 1.0 ^1.1 Greenwood, Norman N.; Earnshaw, Alan (1997). Chemistry of the Elements (2nd ed.). Butterworth-Heinemann. pp. 851–852. ISBN 978-0-08-037941-8.

[2] Patnaik, P. (2002). Handbook of Inorganic Chemicals. McGraw-Hill. ISBN 0-07-049439-8.

[3] Selte, K.; Kjekshus, A. (1970). "Iodine Oxides: Part III. The Crystal Structure of I₂O₅" (PDF). Acta Chemica Scandinavica. 24 (6): 1912–1924. doi:10.3891/acta.chem.scand.24-1912. Archived from the original (pdf) on 2013-06-10. Retrieved 2021-04-23.

[4] G. Baxter and G. Tilley, "A Revision of the Atomic Weights of Iodine and Silver," The Chemical News and Journal of Industrial Science; Volumes 99-100, Royal Society Anniversary Meeting, December 3, 1909, p. 276.

[1]

[3]

[4]