Jump to content

എഥേൽ സ്മിത്ത്

വിക്കിപീഡിയ, ഒരു സ്വതന്ത്ര വിജ്ഞാനകോശം.
Dame

എഥേൽ സ്മിത്ത്
DBE
1922 ൽ എഥേൽ സ്മിത്ത്
ജനനം
എഥേൽ മേരി സ്മിത്ത്

(1858-04-22)22 ഏപ്രിൽ 1858
സിഡ്കപ്പ്, ഇംഗ്ലണ്ട്, യുണൈറ്റഡ് കിംഗ്ഡം ഓഫ് ഗ്രേറ്റ് ബ്രിട്ടൻ, അയർലൻഡ്
മരണം8 മേയ് 1944(1944-05-08) (പ്രായം 86)
Woking, ഇംഗ്ലണ്ട്, യുണൈറ്റഡ് കിംഗ്ഡം
ദേശീയതബ്രിട്ടീഷ്
കലാലയംലീപ്സിഗ് കൺസർവേറ്ററി
തൊഴിൽComposer and suffragette

ഒരു ഇംഗ്ലീഷ് സംഗീതജ്ഞയും വനിതാ വോട്ടവകാശ പ്രസ്ഥാനത്തിലെ അംഗവുമായിരുന്നു ഡേം എഥേൽ മേരി സ്മിത്ത്, ഡി‌ബി‌ഇ (/ smaɪθ /, to rhyme with Forsyth;[1] 22 ഏപ്രിൽ 1858 - 8 മെയ് 1944) . പാട്ടുകൾ, പിയാനോയ്ക്കുള്ള കൃതികൾ, ചേംബർ സംഗീതം, ഓർക്കസ്ട്രൽ കൃതികൾ, കോറൽ വർക്കുകൾ, ഓപ്പറകൾ എന്നിവ അവരുടെ രചനകളിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു.

തന്റെ കൃതിയെ മുഖ്യധാരയായി അംഗീകരിക്കാൻ കഴിയാത്തതുപോലെ സ്മിത്ത് ഒരു ‘വനിതാ കമ്പോസർ’ എന്ന നിലയിൽ പാർശ്വവൽക്കരിക്കപ്പെട്ടു. എന്നിട്ടും അവർ കൂടുതൽ അതിലോലമായ രചനകൾ നിർമ്മിച്ചപ്പോൾ അവരുടെ പുരുഷ എതിരാളികളുടെ നിലവാരം കണക്കാക്കാത്തതിന് അവർ വിമർശിക്കപ്പെട്ടു. എന്നിരുന്നാലും, അവർക്ക് ഒരു ഡേംഹുഡ് ലഭിച്ചു.

കുടുംബ പശ്ചാത്തലം

[തിരുത്തുക]

എട്ട് മക്കളിൽ നാലാമനായിരുന്നു എഥേൽ സ്മിത്ത്. ബ്രിട്ടീഷ് സൈന്യത്തിൽ ബ്രിഗേഡിയറായി ഉയർന്നുവന്ന റോബർട്ട് ("ബോബ്") നേപ്പിയർ സ്മിത്ത് (1868-1947) ആയിരുന്നു ഇളയവൻ. ലെഫ്റ്റനന്റ് ജനറൽ സർ റാൽഫ് ഈസ്റ്റ്വുഡിന്റെ അമ്മായിയായിരുന്നു അവർ.

കെന്റിലെ സിഡ്കപ്പിലാണ് അവർ ജനിച്ചത്. അത് ഇപ്പോൾ ലണ്ടൻ ബറോയിലെ ബെക്സ്ലിയിലാണ്. ഏപ്രിൽ 22 അവരുടെ ജനനത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ ദിവസമാണെങ്കിലും വില്യം ഷേക്സ്പിയറുടെ യാദൃശ്ചികത ആസ്വദിച്ചതിനാൽ കുടുംബം ആഘോഷിച്ചത് ഏപ്രിൽ 23 ആണെന്ന് സ്മിത്ത് പതിവായി പറഞ്ഞു.[2]റോയൽ ആർട്ടിലറിയിലെ മേജർ ജനറലായിരുന്ന അവരുടെ പിതാവ് ജോൺ ഹാൾ സ്മിത്ത് സംഗീതത്തിൽ ഒരു കരിയർ സൃഷ്ടിക്കുന്നതിനെ വളരെയധികം എതിർത്തു.[3] വോക്കിംഗിന്റെ പ്രാന്തപ്രദേശത്തുള്ള ഹുക്ക് ഹീത്തിലേക്ക് പോകുന്നതിനുമുമ്പ് അവർ വർഷങ്ങളോളം ഫ്രിംലി ഗ്രീന് [4]സമീപമുള്ള ഫ്രിംഹർസ്റ്റിൽ താമസിച്ചു.

സംഗീത ജീവിതം

[തിരുത്തുക]
ശ്രീമതി ചാൾസ് ഹണ്ടർ (നീ മേരി സ്മിത്ത്, എഥലിന്റെ സഹോദരി), ജോൺ സിംഗർ സാർജന്റ്, 1898

അവർ പതിനേഴാം വയസ്സിൽ അലക്‌സാണ്ടർ എവിങ്ങിന്റെ കൂടെ ആദ്യമായി സ്വകാര്യമായി പഠിച്ചു. വാഗ്നറുടെയും ബെർലിയോസിന്റെയും സംഗീതത്തിലേക്ക് അദ്ദേഹം അവളെ പരിചയപ്പെടുത്തി. സംഗീതത്തിനായി തന്റെ ജീവിതം സമർപ്പിക്കാനുള്ള അവരുടെ പദ്ധതികളെക്കുറിച്ച് പിതാവുമായി ഒരു വലിയ യുദ്ധത്തിന് ശേഷം, സ്മിത്തിന് ലെപ്സിഗ് കൺസർവേറ്ററിയിൽ തന്റെ സംഗീത വിദ്യാഭ്യാസം മുന്നോട്ട് കൊണ്ടുപോകാൻ അനുവാദം ലഭിച്ചു. അവിടെ അവർ കാൾ റെയ്‌നെക്കെയ്‌ക്കൊപ്പം രചന പഠിച്ചു. ഒരു വർഷത്തിനുശേഷം അവർ ഉപേക്ഷിച്ചു എന്നിരുന്നാലും, അധ്യാപനത്തിന്റെ നിലവാരം കുറഞ്ഞതിൽ നിരാശയായി ഹെൻറിച്ച് വോൺ ഹെർസോജൻബർഗിനൊപ്പം സ്വകാര്യമായി സംഗീത പഠനം തുടർന്നു. ലീപ്സിഗ് കൺസർവേറ്ററിയിൽ ആയിരിക്കുമ്പോൾ, അവർ ദ്വോറാക്ക്, ഗ്രിഗ്, ചൈക്കോവ്സ്കി എന്നിവരെ കണ്ടുമുട്ടി. ഹെർസോജെൻബെർഗിലൂടെ അവർ ക്ലാര ഷുമാനെയും ബ്രാംസിനെയും കണ്ടുമുട്ടി.[3] ഇംഗ്ലണ്ടിലേക്ക് മടങ്ങിയെത്തിയപ്പോൾ, അവളെ ബഹുമാനിക്കുകയും അവരുടെ ജോലിയെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും ചെയ്ത ആർതർ സള്ളിവന്റെ ജീവിതത്തിന്റെ അവസാന വർഷങ്ങളിൽ അവർ ഒരു പിന്തുണാ സൗഹൃദം സ്ഥാപിച്ചു.

Portrait of Ethel Smyth, 1901,
John Singer Sargent

സ്മിത്തിന്റെ വിപുലമായ സൃഷ്ടികളിൽ വയലിൻ, ഹോൺ, ഓർക്കസ്ട്ര, ദി മാസ്സ് എന്നിവയ്ക്കായുള്ള കൺസേർട്ടോ ഉൾപ്പെടുന്നു. അവളുടെ ഓപ്പറ ദി റെക്കേഴ്‌സ് "പർസലും ബ്രിട്ടനും തമ്മിലുള്ള കാലഘട്ടത്തിൽ രചിക്കപ്പെട്ട ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട ഇംഗ്ലീഷ് ഓപ്പറ" ആയി ചില നിരൂപകർ കണക്കാക്കുന്നു.[3] 2022-ൽ, അതിന്റെ യഥാർത്ഥ ഫ്രഞ്ച് ലിബ്രെറ്റോയിലെ ആദ്യത്തെ പ്രൊഫഷണൽ പ്രൊഡക്ഷൻ ആയ Glyndbourne Festival Opera യിൽ ഇത് അവതരിപ്പിച്ചു. 1913 നും 1947 നും ഇടയിൽ 27 തവണ അതിന്റെ ആമുഖമോ ഓവർച്ചറോ ഉൾപ്പെടുത്തിയ ബിബിസി പ്രോംസിലും ഇത് അവതരിപ്പിച്ചു.

അവളുടെ മറ്റൊരു ഓപ്പറയായ ഡെർ വാൾഡ്, 1903-ൽ മൌണ്ട് ചെയ്തു, ഒരു നൂറ്റാണ്ടിലേറെയായി, ന്യൂയോർക്കിലെ മെട്രോപൊളിറ്റൻ ഓപ്പറയിൽ [3][5](കൈജ സാരിയാഹോയുടെ എൽ അമൂർ ഡി ലോയിൻ വരെ) നിർമ്മിച്ച ഒരു വനിതാ സംഗീതസംവിധായകന്റെ ഒരേയൊരു ഓപ്പറ ആയിരുന്നു. ഡിസംബർ 2016).[6][7]

1928 മെയ് 28-ന്, പുതിയ ബിബിസി സ്മിത്തിന്റെ സംഗീതത്തിന്റെ രണ്ട് കച്ചേരികൾ സംപ്രേക്ഷണം ചെയ്തു, അവളുടെ "മ്യൂസിക്കൽ ജൂബിലി" അടയാളപ്പെടുത്തി,[8][9][10] The first comprised chamber music,[9]ആദ്യത്തെ ചേംബർ സംഗീതം,[9] രണ്ടാമത്തേത്, സ്മിത്ത് തന്നെ നടത്തി. [8][10] അല്ലാത്തപക്ഷം, ഇംഗ്ലണ്ടിൽ എഥൽ സ്മിത്തിന് അംഗീകാരം ലഭിച്ചത് അൽപ്പം വൈകിയാണ്, 2007 സെപ്റ്റംബർ 30-ന് ന്യൂയോർക്കിൽ അമേരിക്കൻ സിംഫണി ഓർക്കസ്ട്രയുടെ ദി റെക്കേഴ്‌സിന്റെ യുഎസ് പ്രീമിയർ നടത്തിയ സമയത്ത് കണ്ടക്ടർ ലിയോൺ ബോട്ട്‌സ്റ്റീൻ എഴുതി:[11]

അവലംബം

[തിരുത്തുക]

Notes

  1. ↑ S.M. Moon, The Organ Music of Ethel Smyth, Appendix A, 135-137
  2. ↑ Collins. Fuller. Music & History.
  3. ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 Gates (2013), pp. 1 – 9
  4. ↑ Jebens and Cansdale, p. 4
  5. ↑ Yohalem, John, "A Woman's Opera at the Met: Ethel Smyth’s Der Wald in New York", The Metropolitan Opera Archives
  6. ↑ Cooper, Michael (February 17, 2016). "Met to Stage Its First Opera by a Woman Since 1903". The New York Times. Retrieved February 17, 2016.
  7. ↑ Tommasini, Anthony (2 December 2016), "Review: A Newly Relevant 'L'Amour de Loin' at the Met", The New York Times, retrieved 2 December 2016
  8. ↑ 8.0 8.1 "New Music" (PDF). BBC Hand Book 1929. BBC. 1928. p. 72.
  9. ↑ 9.0 9.1 9.2 "Ethel Smyth Jubilee Concert". The Radio Times. No. 242. 1928-05-18. p. 11. ISSN 0033-8060. Retrieved 2019-08-06.
  10. ↑ 10.0 10.1 "Ethel Smyth Jubilee Concert". The Radio Times. No. 242. 1928-05-18. p. 10. ISSN 0033-8060. Retrieved 2019-08-06.
  11. ↑ Leon Botstein, The Wreckers on americansymphony.org Retrieved 1 March 2013

Cited sources

  • "Music and History". musicand history.com. Archived from the original on 23 November 2019. Retrieved 29 October 2020.
  • Benson, E.F. (1986), Dodo: An Omnibus. London: Hogarth Press, 1986 ISBN 0701206969 ISBN 0-7012-0696-9
  • Collis, Louise. Impetuous Heart: The Story of Ethel Smyth. London: William Kimber, 1984. ISBN 0-7183-0543-4
  • Fuller, Sophie. "Smyth, Dame Ethel". Oxford Music Online (in ഇംഗ്ലീഷ്). Oxford University Press. doi:10.1093/gmo/9781561592630.001.0001/omo-9781561592630-e-0000026038 (inactive 18 January 2021). Retrieved 29 October 2020.{{cite web}}: CS1 maint: DOI inactive as of ജനുവരി 2021 (link)
  • Gates, Eugene (2006), "Damned If You Do and Damned If You Don't: Sexual Aesthetics and the Music of Dame Ethel Smyth", Kapralova Society Journal 4, no. 1, 2006: 1–5.
  • Gates, Eugene (2013), "Dame Ethel Smyth: Pioneer of English Opera." Kapralova Society Journal 11, no. 1 (2013): 1–9.
  • Jebens, Dieter and R. Cansdale (2004), Guide to the Basingstoke Canal. Basingstoke Canal Authority and the Surrey and Hampshire Canal Society, 2004. (2nd Edition)
  • St. John, Christopher (1959), Ethel Smyth: A Biography. London: Longmans, Green & Co., 1959.

കൂടുതൽ വായനയ്ക്ക്

[തിരുത്തുക]

പുറംകണ്ണികൾ

[തിരുത്തുക]
Wikisource has the text of a 1922 Encyclopædia Britannica article about Ethel Smyth.
"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=എഥേൽ_സ്മിത്ത്&oldid=4117818" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്