പിയറി ഗാസെൻഡി
 Pierre Gassendi after Louis-Édouard Rioult. | |
| ജനനം | 22 ജനുവരി 1592 Champtercier, Provence |
|---|---|
| മരണം | 24 ഒക്ടോബർ 1655 (പ്രായം 63) Paris |
| കാലഘട്ടം | 17th-century philosophy |
| പ്രദേശം | Western philosophy |
| ചിന്താധാര | Aristotelianism Epicurean atomism Nominalism[1] Materialism[1] Corpuscularianism[2] |
| പ്രധാന താത്പര്യങ്ങൾ | Logic, physics, ethics |
| ശ്രദ്ധേയമായ ആശയങ്ങൾ | Calor vitalis (vital heat) |
സ്വാധീനിക്കപ്പെട്ടവർ | |
പിയറി ഗാസെൻഡി (French: [pjɛʁ gasɛ̃di];[3] ജനനം: 15 ജനുവരി 1592 - ഒക്ടോബർ 24, 1655) ഒരു ഫ്രഞ്ച് തത്ത്വചിന്തകൻ, പുരോഹിതൻ, ജ്യോതിശാസ്ത്രജ്ഞൻ, ഗണിതശാസ്ത്രൻ എന്നീ നിലകളിൽ പ്രശസ്തനായ വ്യക്തിയായിരുന്നു.[1][4][5] തെക്കുകിഴക്കൻ ഫ്രാൻസിലെ ഒരു ദേവാലയത്തിലെ പുരോഹിത സ്ഥാനം വഹിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കവേ, അദ്ദേഹം കൂടുതൽ സമയവും പാരിസ് നഗരത്തിൽ ചെലവഴിക്കുകയും അവിടെ സ്വതന്ത്ര ചിന്താഗതിയുള്ള ബുദ്ധിജീവികളുടെ ഒരു കൂട്ടായ്മയയുടെ നേതൃസ്ഥാനം വഹിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു. ഒരു സജീവ നിരീക്ഷക ശാസ്ത്രജ്ഞനായിരുന്ന അദ്ദേഹം 1631 ൽ ബുധന്റെ സംതരണം സംബന്ധിച്ച ആദ്യവിവരങ്ങൾ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. ചാന്ദ്ര ഗർത്തമായ ഗാസെൻഡി അദ്ദേഹത്തിന്റെ പേരിലാണ് അറിയപ്പെടുന്നത്.
നിരവധി ദാർശനിക കൃതികൾ അദ്ദേഹം എഴുതിയിട്ടുണ്ട്, അദ്ദേഹം പ്രവർത്തിച്ച ചില സ്ഥാനങ്ങൾ പ്രാധാന്യമർഹിക്കുന്നതായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. അനിശ്ചിതത്വത്തിനും സൈദ്ധാന്തികത്തിനും ഇടയിൽ ഒരു വഴി അദ്ദേഹം കണ്ടെത്തുന്നു. ആധുനിക "ശാസ്ത്രീയ വീക്ഷണം", അനിശ്ചിതത്വവും അനുഭവശാസ്ത്രവും രൂപപ്പെടുത്തിയ ആദ്യത്തെ ചിന്തകരിൽ ഒരാളാണ് ഗാസെണ്ടി എന്ന് റിച്ചാർഡ് പോപ്കിൻ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ചില അറിവുകളുടെ സാധ്യതയെക്കുറിച്ച് അദ്ദേഹം തന്റെ സമകാലികനായ റെനെ ദെക്കാർത്തുമായി ഏറ്റുമുട്ടി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഏറ്റവും അറിയപ്പെടുന്ന ബൗദ്ധികപദ്ധതി എപ്പിക്യൂറിയൻ ആറ്റോമിസത്തെ ക്രിസ്തുമതവുമായി അനുരഞ്ജിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചുവെന്നതാണ്.
ജീവചരിത്രം
[തിരുത്തുക]ഗാസെണ്ടി ഫ്രാൻസിലെ ഡിഗ്‌നിനടുത്തുള്ള ചാംപ്‌റ്റെസിയറിൽ അന്റോയിൻ ഗാസെൻഡിനും ഫ്രാങ്കോയിസ് ഫാബ്രിക്കും ജനിച്ചു.[6] അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആദ്യകാല വിദ്യാഭ്യാസം മാതൃസഹോദരനായ അമ്മാവൻ ചാം‌പ്റ്റെർസിയർ പള്ളിയിലെ ഇടവക പുരോഹിതനായ തോമസ് ഫാബ്രിക്കിനെ ഏൽപ്പിച്ചു.[7] ചെറുപ്പത്തിൽത്തന്നെ അക്കാദമിക് വിദ്യാഭ്യാസം നേടാനുള്ള യോഗ്യത തെളിയിക്കുകയും ഡിഗ്നെയിലെ കോളേജിൽ (ടൗൺ ഹൈസ്കൂളിൽ) ചേർന്ന് പഠിക്കുകയും ചെയ്തു. അവിടെ അദ്ദേഹം ഭാഷകൾക്കും ഗണിതശാസ്ത്രത്തിനും പ്രത്യേക അഭിരുചി പ്രകടിപ്പിച്ചു. താമസിയാതെ അദ്ദേഹം ഒ.കാർമിലെ കോളേജ് റോയൽ ഡി ബർബനിലെ (ഐക്സ് സർവകലാശാലയിലെ ആർട്സ് ഫാക്കൽറ്റി) [8] ഫിലിബർട്ട് ഫെസെയുടെ കീഴിൽ തത്ത്വചിന്ത പഠിക്കുന്നതിനായി ഐക്സ്-എൻ-പ്രോവെൻസ് സർവകലാശാലയിൽ ചേർന്നു.[9]1612-ൽ ഡിഗ്നെ കോളേജ് അദ്ദേഹത്തെ ദൈവശാസ്ത്രത്തെക്കുറിച്ച് പ്രഭാഷണം നടത്താൻ വിളിച്ചു. ഡിഗ്നെയിലുള്ളപ്പോൾ അദ്ദേഹം സെനസിലേക്ക് പോയി, അവിടെ ബിഷപ്പ് ജാക്വസ് മാർട്ടിനിൽ നിന്ന് ചെറിയ ഉത്തരവുകൾ ലഭിച്ചു. നാലുവർഷത്തിനുശേഷം അവിഗ്നനിൽ ഡോക്ടർ ഓഫ് തിയോളജി ബിരുദം കരസ്ഥമാക്കിയ അദ്ദേഹം ഡിഗ്നെയിലെ കത്തീഡ്രൽ ചാപ്റ്ററിൽ ദൈവശാസ്ത്രജ്ഞനായി തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടു. 1617 ഓഗസ്റ്റ് 1 ന് മാർസെയിലിലെ ബിഷപ്പ് ജാക്വസ് ടൂറിസെല്ലയിൽ നിന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് വിശുദ്ധ ഉത്തരവുകൾ ലഭിച്ചു.[10]അതേ വർഷം, 24-ാം വയസ്സിൽ, ഐക്സ്-എൻ-പ്രോവെൻസ് സർവകലാശാലയിലെ തത്ത്വചിന്തയുടെ അദ്ധ്യക്ഷസ്ഥാനം സ്വീകരിച്ച അദ്ദേഹത്തിന് തന്റെ പഴയ ദൈവശാസ്ത്ര അധ്യാപകനായ ഫെസെയുടെ അദ്ധ്യക്ഷസ്ഥാനം ലഭിക്കുകയും ചെയ്തു. ഗാസെണ്ടി ക്രമേണ ദൈവശാസ്ത്രത്തിൽ നിന്ന് പിന്മാറി. എന്നിരുന്നാലും, ഡിഗ്നെയിലെ കാനൻ ദൈവശാസ്ത്രത്തിലെ സ്ഥാനം അദ്ദേഹം നിലനിർത്തി. 1619 സെപ്റ്റംബറിൽ ബിഷപ്പ് റാഫേൽ ഡി ബൊലോഗ്ൻ ഡിഗ്നെ രൂപതയിൽ സ്ഥാനമേറ്റെടുത്തപ്പോൾ, ഗാസെണ്ടി പങ്കെടുക്കുകയും ചാപ്റ്ററിനെ പ്രതിനിധീകരിച്ച് പ്രസംഗിക്കുകയും ചെയ്തു.[11]
അവലംബം
[തിരുത്തുക]- ↑ 1.0 1.1 1.2 Pierre Gassendi (Stanford Encyclopedia of Philosophy)
- ↑ Vere Claiborne Chappell (ed.), The Cambridge Companion to Locke, Cambridge University Press, 1994, p. 56.
- ↑ Léon Warnant (1987). Dictionnaire de la prononciation française dans sa norme actuelle (in French) (3rd ed.). Gembloux: J. Duculot, S. A. ISBN 978-2-8011-0581-8.
{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (link) - ↑ Brundell, B., Pierre Gassendi from Aristotelianism to a New Natural Philosophy, Springer, 1987
- ↑ Brundell, B., Pierre Gassendi from Aristotelianism to a New Natural Philosophy, D. Reidel Publishing, 1987
- ↑ Hockey, Thomas (2009). The Biographical Encyclopedia of Astronomers. Springer Publishing. ISBN 978-0-387-31022-0. Retrieved August 22, 2012.
- ↑ Fisquet, p. 249.
- ↑ Ferdinand Belin (1896). Histoire de l'ancienne université de Provence, ou Histoire de la fameuse université d'Aix: période. 1409-1679 (in French). Paris: A. Picard et fils. pp. 183, 340–341.
{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (link) - ↑ Bougerel (1737), p. 6.
- ↑ Fisquet, p. 249.
- ↑ Fisquet, p. 250.