റഷ്യൻ വിപ്ലവം
1917-ൽ റഷ്യ യിൽ നടന്ന വിപ്ലങ്ങളുടെ പരമ്പരയാണിത്. ഫിബ്രവരിയിൽ നടന്ന ഒന്നാമത്തെ വിപ്ലവത്തിൽ ത്സാറിസ്റ്റ് ഏകാധിപത്യം അട്ടിമറിച്ച് ഒരു താത്കാലിക ഭരണകൂടം സ്ഥാപിതമായി. ലെനിൻറെ നേതൃത്വത്തിൽ നടന്ന രണ്ടാമത്തെ വിപ്ലവം ഈ താത്കാലിക ഭരണകൂടത്തെ അട്ടിമറിക്കുകയും സോവിയറ്റ് യൂണിയന്റെ സ്ഥാപനത്തിലേക്കു നയിക്കുകയും ചെയ്തു. 1917 ഫെബ്രുവരിയിലും ഒക്ടോബറിലുമായി(ജൂലിയൻ കലണ്ടർ പ്രകാരം) നടന്ന രണ്ടു വിപ്ലവങ്ങളുടെ ആകെത്തുകയാണ്‌ റഷ്യൻ വിപ്ലവം.അക്കാലത്ത് റഷ്യയുടെ തലസ്ഥാനമായ പെട്രോഗ്രാഡിനെ (ഇപ്പോൾ സെന്റ് പീറ്റേഴ്സ്ബർഗ് ) കേന്ദ്രീകരിച്ചാണുഫെബ്രുവരി വിപ്ലവത്തോടെയാണ് ആരംഭിച്ചത്. ഒന്നാം ലോകമഹായുദ്ധസമയത്ത് കനത്ത സൈനിക തിരിച്ചടിയുടെ പശ്ചാത്തലത്തിലാണ് റഷ്യയിൽ വിപ്ലവവും സംഭവിച്ചത് എന്നതിനാൽ ഇത് റഷ്യൻ സൈന്യത്തിനു കനത്ത നഷ്ടമാണ് വരുത്തിവെച്ചത്. അരാജകത്വത്തിൽ, റഷ്യയുടെ പാർലമെന്റായ ഡുമയിലെ അംഗങ്ങൾ രാജ്യത്തിന്റെ നിയന്ത്രണം ഏറ്റെടുത്തു, വലിയ മുതലാളിമാരുടെയും കുലീന പ്രഭുക്കന്മാരുടെയും താൽപ്പര്യങ്ങളാൽ ആധിപത്യം പുലർത്തുന്ന റഷ്യൻ താൽക്കാലിക സർക്കാർ രൂപീകരിക്കുകയായിരുന്നു.നിക്കോളാസ് രണ്ടാമൻ എന്ന റഷ്യൻ ഭരണാധികാരിയെ സ്ഥാനഭ്രഷ്ടമാക്കുന്ന വിപ്ലവത്തെ അനുകൂലിക്കേണ്ടതില്ല എന്ന നിലപാടായിരുന്നു റഷ്യയുടെ സൈനിക നേതൃത്വത്തിന്. പട്ടാളക്കാരും നഗര വ്യവസായ തൊഴിലാളിവർഗവും ആധിപത്യം പുലർത്തിയിരുന്ന ' സോവിയറ്റ്സ് ' എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഗ്രാസ്റൂട്ട് കമ്മ്യൂണിറ്റി അസംബ്ലികൾ തുടക്കത്തിൽ താൽക്കാലിക സർക്കാരിനെ ഭരിക്കാൻ അനുവദിച്ചിരുന്നുവെങ്കിലും സർക്കാറിന് വേണ്ടിയും രാഷ്‌ട്രസേനക്ക് വേണ്ടിയും ഇവർ വാദിച്ചു.
താൽക്കാലിക സർക്കാർ ഭരണകൂടത്തിൻറെ നേതൃത്വത്തിൽ ഇരട്ട അധികാരത്തിന്റെ ഒരു കാലഘട്ടം ഉടലെടുത്തരിന്നുവെങ്കിലും സോഷ്യലിസ്റ്റുകളുടെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള ദേശീയ സോവിയറ്റ് ശൃംഖലയ്ക്ക് സമൂഹത്തിലെ താഴെക്കിടയിലുള്ള സമൂഹവുമായും ഇടതു ചേരിയോട് ചേർന്ന് നിൽക്കുന്ന മധ്യവർഗ സമൂഹത്തോടും രഹസ്യ ധാരണയുണ്ടായിരുന്നു. ഈ കുഴപ്പകരമായ കാലഘട്ടത്തിൽ പതിവായി കലാപങ്ങളും പ്രതിഷേധങ്ങളും പണിമുടക്കുകളും ഉണ്ടായിരുന്നു. പല സോഷ്യലിസ്റ്റ് രാഷ്ട്രീയ സംഘടനകളും ദൈനംദിന പോരാട്ടത്തിൽ ഏർപ്പെടുകയും ഡുമയ്ക്കും സോവിയറ്റുകൾക്കും ഉള്ളിൽ സ്വാധീനം ചെലുത്തുകയും ചെയ്തുപോന്നു.വ്ലാഡിമിർ ലെനിന്റെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള ബോൾഷെവിക്കുകൾ ("ഭൂരിപക്ഷത്തിന്റെ വൺസ്") ആയിരുന്നു ഈ പ്രവർത്തനത്തിന് ചുക്കാൻപിടിച്ചത്. യുദ്ധം ഉടൻ അവസാനിപ്പിക്കുക, ഭൂമി കർഷകർക്ക് നൽകുക,തൊഴിലാളികൾക്ക് ഭക്ഷണം എന്നിങ്ങനെയായിരുന്നു ബോൾഷെവിക്കുകളുടെ മുദ്രാവാക്യം.
പശ്ചാത്തലം
[തിരുത്തുക]
1905 ലെ വിപ്ലവം ഷ്യൻ വിപ്ലവം 1917 ലെ റഷ്യൻ വിപ്ലവിത്തിന് കാരണമായ ഒരു പ്രധാന ഘടകമാണെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു.ബ്ലഡി സൺഡേയുടെ സംഭവങ്ങൾ രാജ്യവ്യാപകമായി പ്രതിഷേധങ്ങൾക്കും സൈനിക കലാപങ്ങൾക്കും കാരണമായി. ഈ കുഴപ്പത്തിൻറെ കാലത്ത് സെന്റ് പീറ്റേഴ്സ്ബർഗ് സോവിയറ്റ് എന്ന തൊഴിലാളികളുടെ ഒരു കൗൺസിൽ രൂപീകരിച്ചു. [1] അതേസമയം 1905 വിപ്ലവം ആത്യന്തികമായി റഷ്യയെ തകർക്കുകയും , സെന്റ് പീറ്റേഴ്സ്ബർഗ് സോവിയറ്റ് എന്ന നേതാക്കൾ അറസ്റ്റിലാവുകയും ചെയ്തു. ഈ പിന്നീട് പെത്രൊഗ്രദ് സോവിയറ്റ് രൂപീകരിക്കുന്നതിലേക്ക് നയിക്കുകയും 1917 മുതലുള്ള വിപ്ലവ പ്രവർത്തനങ്ങളെ നയിക്കുകയും ചെയ്തു. യഥാർത്ഥത്തിൽ 1905ലെ വിപ്ലവമാണ് ദ്യൂമെ (പാർലമെന്റ്) രൂപീകരിക്കാനും [2] പിന്നീട് ഇത് താത്കാലിക സർക്കാറായി രൂപമാറ്റം വരാനും കാരണമായത്. ഒന്നാം ലോക മഹായുദ്ധം പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ടപ്പോൾ അതിൽ ഭാഗവാക്കായ റഷ്യൻ ഭരണാധികാരിയായ സാർ നിക്കോളാസ് രണ്ടാമനെതിരെയും അവരുടെ രാജ കുടുംബമായ റൊമാനോവ് കുടുംബത്തിനെതിരെയും ജനങ്ങളിൽ പ്രതിഷേധം ശക്തമായി . ദേശീയതയുടെ ഭാഗമായി ആദ്യം ജനങ്ങൾ ഭരണകൂടത്തിന് പിന്തുണ നൽകിയിരുന്നെങ്കിലും , ലോക യുദ്ധത്തിലെ നിരന്തരമായ പതനങ്ങളും മോശം അവസ്ഥകളും താമസിയാതെ രാജ്യത്തിന്റെ ജനങ്ങളുടെ പിന്തുണ ഭരണകൂടത്തിന് ഇല്ലാതായി. 1915-ൽ സൈന്യത്തിന്റെ വ്യക്തിപരമായ നിയന്ത്രണം ഏറ്റെടുത്ത് സാർ ഈ സാഹചര്യത്തിന് പരിഹരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. റഷ്യയുടെ തുടർച്ചയായ തോൽവികൾക്കും നഷ്ടങ്ങൾക്കും സാർ വ്യക്തിപരമായി ഉത്തരവാദിയായി വിലയിരുത്തപ്പെട്ടു.ഇത് സാറിനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം വളരെ ദോഷകരമായി ഭവിച്ചു.ഇതിനുപുറമെ ത്സരിന അലക്സാണ്ട്ര എന്ന ത്സാർ നിക്കോളാസ് രണ്ടാമൻറെ ഭാര്യ നിഗൂഢവും കുപ്രസിദ്ധിയാർജിച്ചതുമായ ഗ്രിഗോറി റാസ്പ്യൂട്ടിൻ എന്ന വിവാദ സന്യാസിയുമായുള്ള ബന്ധവും ജനങ്ങൾക്കിടയിൽ അമർഷത്തിന് കാരണമായി.റാസ്പുടിൻറെ സ്വാധീനം മന്ത്രി നിയമനങ്ങളിലേക്കും അഴിമതിയിലേക്കും നയിച്ചു. റഷ്യയ്ക്കുള്ളിൽ സ്ഥിതി കൂടുതൽ വഷളവാൻ ഇതും ഒരു കാരണമായി. ഇത് റൊമാനോവ് കുടുംബത്തോടുള്ള പൊതു അസംതൃപ്തിക്ക് കാരണമായി, ഇത് രാജകുടുംബത്തിനെതിരായ റഷ്യൻ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകാരുടെ പ്രതികാര നടപടികൾക്ക് കാരണമായി. [2] 1914 ഒക്ടോബറിൽ ഓട്ടോമൻ സാമ്രാജ്യം കൂടി കേന്ദ്രശക്തിയുടെ ഭാഗത്തേക്ക് ചേർന്നതോടെ ഡാർഡനെല്ലെസിലൂടെയുള്ള റഷ്യയുടെ സമ്പത് വ്യവസ്ഥയെ സഹായിച്ചിരുന്ന വ്യാപാര മാർഗ്ഗം നഷ്ടപ്പെട്ടു, ഇത് സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധിക്ക് കൂടുതൽ കാരണമായി, അതിൽ സൈന്യത്തിന് യുദ്ധോപകരണങ്ങൾ നൽകാൻ റഷ്യക്ക് കഴിയാത്ത അവസ്ഥ സംജാതമായി. ലേക്ക് നയിച്ച വർഷങ്ങൾ. എന്നിരുന്നാലും, പ്രശ്നങ്ങൾ പ്രാഥമികമായി ഭരണ സംബന്ധ കാര്യങ്ങളിലായിരുന്നെങ്കിലും വ്യാവസായിക മേഖലയെ ഇത് കാര്യമായി ബാധിച്ചില്ല. രണ്ട് പ്രധാന യുദ്ധമുഖങ്ങളിൽ നിരന്തരം പോരാടുകയായിരുന്ന ജർമ്മനിക്ക് ആവട്ടെ ധാരാളം ആയുധങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാനും ഈ സമയം കഴിഞ്ഞു. [3]
ഫെബ്രുവരി വിപ്ലവം
[തിരുത്തുക]റഷ്യയിൽ അന്ന് നിലവിലിരുന്ന[൧] ജൂലിയൻ കലണ്ടർ അനുസരിച്ച് 1917 ഫെബ്രുവരി 27-ന് (ഇപ്പോൾ പൊതുവേ ഉപയോഗത്തിലുള്ള ഗ്രിഗോറിയൻ കലണ്ടർ പ്രകാരം മാർച്ച് 15-ന്) സാർ നിക്കോളാസ് രണ്ടാമൻ അധികാരത്തിൽ നിന്ന് പുറത്താക്കപ്പെടുകയും തുടർന്ന് ജോർജി ലവേവിന്റെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള താൽക്കാലികസർക്കാർ അധികാരത്തിലെത്തുകയും ചെയ്തു. സാർ നിക്കോളാസ് നിയമിച്ച ലവേവിന് സർക്കാറിൽ പിന്തുണ ഉറപ്പാക്കാനാവാതെ വന്നതിനെത്തുടർന്ന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ കീഴിൽ നിയമമന്ത്രിയായിരുന്ന സോഷ്യൽ റെവല്യൂഷനറി പാർട്ടിയിലെ അലക്സാണ്ടർ കെറൻസ്കി താൽക്കാലികസർക്കാറിന്റെ ഭരണനേതൃത്വം ഏറ്റെടുത്തു. തത്ത്വത്തിൽ ഫെബ്രുവരി വിപ്ലവം എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഈ വിപ്ലവം വ്ലാഡിമർ ലെനിന്റെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള ബോൾഷെവിക് പാർട്ടിക്ക് വളരാൻ സാഹചര്യമൊരുക്കി. ഫെബ്രുവരി വിപ്ലവകാലത്ത് ലെനിൻ പലായനം ചെയ്തിരിക്കുകയായിരുന്നു.
ബോൾഷെവിക് വിപ്ലവം
[തിരുത്തുക]
ഫെബ്രുവരി വിപ്ലവത്തിനു ശേഷം റഷ്യയിലാകെ ബോൾഷെവിക്കുകളും താൽക്കാലികസർക്കാറിന്റെ അനുയായികളും തമ്മിൽ സംഘർഷം നിലനിന്നു. തുടക്കത്തിൽ ഈ മുന്നേറ്റങ്ങളെ സൈനികശേഷി ഉപയോഗിച്ച് താൽക്കാലികസർക്കാർ തടഞ്ഞുനിർത്തി. എന്നാൽ ഓട്ടൊമൻ തുർക്കിയുടെ ആക്രമണത്തെ തടയാൻ, കോക്കസസിൽ 5 ലക്ഷത്തോളം പട്ടാളക്കാരെ സർക്കാറിന് വിന്യസിക്കേണ്ടി വന്നിരുന്നു. യുദ്ധം, റഷ്യൻ സർക്കാരിൽ കടുത്ത രാഷ്ട്രീയസാമ്പത്തികപ്രശ്നങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി. ഈ സ്ഥിതി മുതലെടുത്ത് ലെനിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ ബോൾഷെവിക്കുകൾ സായുധവിപ്ലവത്തിലൂടെ കെറൻസ്കിയുടെ താത്കാലികസർക്കാരിനെ അട്ടിമറിച്ചു. ജൂലിയൻ കലണ്ടർ 1917 ഒക്ടോബർ 24,25 തിയതികളിലാണ് (ജോർജ്ജിയൻ കലണ്ടർ പ്രകാരം നവംബർ 6,7) ബോൾഷെവിക് വിപ്ലവം നടന്നത്. അതുകൊണ്ട് ഈ വിപ്ലവത്തെ ഒക്ടോബർ വിപ്ലവം എന്നും പറയുന്നു.[4]
- ൧ ^ 1918 ഫെബ്രുവരി 1-ന് റഷ്യയിൽ ജോർജ്ജിയൻ കലണ്ടർ പ്രയോഗത്തിൽ വന്നു.[4]
അവലംബം
[തിരുത്തുക]- ↑ Wood, 1979. p. 18
- ↑ 2.0 2.1 Perfect; Ryan; Sweeny (2016). Reinventing Russia. Collingwood: History Teachers Association of Victoria. ISBN 9781875585052.
- ↑ Wood, 1979. p. 24
- ↑ 4.0 4.1 Dilip Hiro (2009). "Introduction". Inside Central Asia - A political history of Uzbekistan, Turkmenistan, Kazakhstan, Kyrgistan, Tajikistan, Turkey and Iran. New York: Overlook Duckworth. p. 33. ISBN 978-1-59020-221-0.
{{cite book}}: Cite has empty unknown parameter:|coauthors=(help)
|
ചരിത്രവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഈ ലേഖനം അപൂർണ്ണമാണ്‌. ഇതു വികസിപ്പിക്കുവാൻ സഹായിക്കുക. സഹായത്തിനു ഈ ലേഖനത്തിന്റെ ഇംഗ്ലീഷ് പതിപ്പും കാണുക. |