വന്ധ്യത
വന്ധ്യത | |
---|---|
സ്പെഷ്യാലിറ്റി | യൂറോളജി, reproductive endocrinology and infertility, ഒബ്സ്റ്റട്രിക്ക്സ് ആൻഡ് ഗൈനക്കോളജി |
വന്ധ്യത എന്നത് ഒരു വ്യക്തിക്കോ മൃഗത്തിനോ സസ്യത്തിനോ പ്രകൃതിദത്ത മാർഗങ്ങളിലൂടെ പുനരുൽപ്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള അവസ്ഥയാണ്. ഇത് സാധാരണയായി ആരോഗ്യമുള്ള ഒരു മുതിർന്ന വ്യക്തിയുടെ സ്വാഭാവിക അവസ്ഥയല്ല, പ്രത്യേകിച്ചും ചില യൂസോഷ്യൽ സ്പീഷീസുകൾ (മിക്കവാറും ഹാപ്ലോഡിപ്ലോയിഡ് പ്രാണികൾ) ഒഴികെ. ഒരു മനുഷ്യന്റെ അല്ലെങ്കിൽ മൃഗങ്ങളുടെ കുഞ്ഞുങ്ങളുടെയോ സാധാരണ അവസ്ഥയാണ്, കാരണം അവർ പ്രായപൂർത്തിയായിട്ടില്ല, ഇത് ശരീരത്തിന്റെ പ്രത്യുൽപാദന ശേഷിയുടെ തുടക്കമാണ്.
മനുഷ്യരിൽ, സ്ത്രീ-പുരുഷ പങ്കാളികൾ കുടുംബാസൂത്രണ മാർഗങ്ങൾ ഒന്നും തന്നെ ഉപയോഗിക്കാതെ സ്ഥിരമായി ലൈംഗിക ബന്ധത്തിൽ ഏർപ്പെട്ട് ഒരു വർഷത്തിന് ശേഷം ഗർഭിണിയാകാൻ കഴിയാത്തതാണ് വന്ധ്യത. [1] വന്ധ്യതയ്ക്ക് നിരവധി കാരണങ്ങളുണ്ട്, ചിലത് മെഡിക്കൽ ഇടപെടലിന് ചികിത്സിക്കാൻ കഴിയും. [2] 1997-ലെ കണക്കുകൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്, ലോകമെമ്പാടുമുള്ള ഭിന്നലിംഗക്കാരായ ദമ്പതികളിൽ അഞ്ച് ശതമാനത്തോളം പേർക്കും വന്ധ്യതയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പരിഹരിക്കാനാകാത്ത പ്രശ്നമുണ്ട്. എന്നിരുന്നാലും, നിരവധി ദമ്പതികൾ, കുറഞ്ഞത് ഒരു വർഷമെങ്കിലും സ്വമേധയാ കുട്ടികളില്ലാത്ത അവസ്ഥ അനുഭവിക്കുന്നു: 12% മുതൽ 28% വരെയാണ് കണക്കാക്കുന്നത്. [3]
മനുഷ്യരിൽ കുട്ടികളുണ്ടാകാത്ത അവസ്ഥയെയാണ് വന്ധ്യത എന്നു പറയുന്നത്. ഇൻഫെർട്ടിലിറ്റി (Infertility) എന്ന് ഇംഗ്ലീഷിൽ പറയുന്നു. കൂടുതൽ വ്യക്തമായി നിർവചിക്കുകയാനെങ്കിൽ കുറഞ്ഞത് ഒരു വർഷം എങ്കിലും ഒന്നിച്ചു താമസിക്കുകയും സ്വാഭാവികമായ ലൈംഗിക ബന്ധത്തിൽ ഏർപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്ന ദമ്പതികൾക്ക് ഒരു വർഷത്തിന് ശേഷവും ഗർഭധാരണം സാധിക്കാത്ത അവസ്ഥയെയാണ് വന്ധ്യത എന്നു പറയുന്നത്. ആർത്തവചക്രത്തിന്റെ ഏകദേശം മദ്യഭാഗത്തായി വരുന്ന അണ്ഡവിസർജന കാലത്താണ് (ovulation) സ്ത്രീകളിൽ ഗർഭധാരണ സാധ്യത ഏറ്റവും കൂടുതലുണ്ടാവുക. ആർത്തവം ആരംഭിക്കുന്ന ദിവസം ഒന്ന് എന്ന് കണക്കാക്കിയാൽ ഒൻപതാം ദിവസത്തിനും പതിനെട്ടാം ദിവസത്തിനുമിടക്കാവും ഓവുലേഷൻ നടക്കാൻ സാധ്യത കൂടുതൽ. ഈ ദിവസങ്ങളിൽ കുറച്ചു മാസമെങ്കിലും നിരോധനമാർഗമൊന്നുമില്ലാതെ സംഭോഗത്തിൽ ഏർപ്പെട്ടിട്ടും ഗർഭധാരണം നടന്നില്ലെങ്കിൽ അത് വന്ധ്യത മൂലമാകാം. ആർത്തവചക്രവും സുരക്ഷിതകാലവും ശാസ്ത്രീയമായി മനസിലാക്കിയാൽ ഓവുലേഷൻ സാധ്യത തിരിച്ചറിയാം. സ്ത്രീക്ക് ഉണ്ടാകുന്ന രതിമൂർച്ഛ പോലും ഗർഭധാരണത്തിനുള്ള സാധ്യത കൂട്ടുന്നു എന്ന് പഠനങ്ങൾ പറയുന്നു.
സ്ത്രീ വന്ധ്യത
[തിരുത്തുക]ഗർഭാശയത്തിൽ നിന്നുമുള്ള സ്രവങ്ങളുടെ തകരാറു മൂലം പുരുഷബീജങ്ങൾക്ക് ഗർഭപാത്രത്തിൽ എത്തിച്ചേരാൻ കഴിയാതെ വരുന്നതും, ഗർഭപാത്രത്തിലെ തകരാറുകൾ, ഗർഭാശയ മുഴകൾ (ട്യൂമർ), അണ്ഡവാഹിനിക്കുഴലിലെ തകരാറുകൾ, അണ്ഡവിസർജനം അഥവാ ഓവുലേഷന്റെ പ്രശ്നങ്ങൾ, പിസിഓഎസ് (PCOS), അനാരോഗ്യകരമായ ജീവിതശൈലി, ഈസ്ട്രജൻ ഹോർമോൺ വ്യതിയാനങ്ങൾ എന്നിവമൂലവും വന്ധ്യത ഉണ്ടാകാം.
യോനീസങ്കോചം (വജൈനിസ്മസ്), യോനീ വരൾച്ച, യോനിയിലെ അണുബാധ, എൻഡോമെട്രിയോസിസ്, ഗർഭാശയ മുഴകൾ തുടങ്ങിയ ഗർഭാശയ രോഗങ്ങൾ തുടങ്ങിയവ മൂലമുണ്ടാകുന്ന വേദനാജനകമായ ലൈംഗികബന്ധം, ലൈംഗിക താൽപര്യക്കുറവ്, മാനസിക പ്രശ്നങ്ങൾ, അലൈംഗികത തുടങ്ങി പല കാരണങ്ങൾ കൊണ്ടും ശരിയായി ലൈംഗികബന്ധത്തിൽ ഏർപ്പെടാൻ കഴിയാതെ വരാറുണ്ട്. ഇത് മൂലം ഗർഭധാരണം തടസ്സപ്പെടുന്നു.
സ്ത്രീകളുടെ ആദ്യത്തെ പ്രസവം 23 വയസിനും 32 വയസിനും ഇടയിലാകുന്നതാണ് ഏറ്റവും നല്ലത് എന്ന് വൈദ്യശാസ്ത്ര രംഗത്തെ ഗവേഷണങ്ങൾ തെളിയിക്കുന്നു. ഇതാണ് അമ്മയുടെയും കുഞ്ഞിന്റെയും ആരോഗ്യത്തിനു ഏറെ ഗുണകരം. 19 വയസിന് മുൻപും 35 വയസിന് ശേഷവുമുള്ള പ്രസവം പല പ്രശ്നങ്ങൾക്കും കാരണമാകാറുണ്ട്. ഇത് അമ്മയുടെയും കുഞ്ഞിന്റെയും ആരോഗ്യത്തിനെ മോശമായി ബാധിച്ചേക്കാം. കൗമാരപ്രായത്തിലെ പ്രസവം മാതൃശിശു മരണത്തിന്റെ ഒരു മുഖ്യ കാരണമായി പറയുന്നുണ്ട്. കൗമാരക്കാരിയായ അമ്മയുടെ കുട്ടികളിൽ തൂക്കക്കുറവ് തുടങ്ങിയ നിരവധി ആരോഗ്യ പ്രശ്നങ്ങളും സാധാരണമാണ്. മിക്ക രാജ്യങ്ങളിലും 18 വയസിന് മുൻപ് നടക്കുന്ന ലൈംഗിക ചൂഷണം ഒരു ഗുരുതരമായ കുറ്റകൃത്യമായി കണക്കാക്കി വരുന്നു. സ്ത്രീകളിൽ 35 വയസിന് ശേഷം ഗർഭധാരണ ശേഷി കുറഞ്ഞു വരുന്നു. നാൽപ്പത് വയസിന് ശേഷം ഗർഭധാരണം നടക്കാനുള്ള സാധ്യത പിന്നെയും കുറയുന്നു. ഏകദേശം 45-55 വയസ്സിനുള്ളിൽ ആർത്തവവിരാമം അഥവാ മെനോപോസ് ആകുന്നതോടെ സ്ത്രീകളിലെ പ്രത്യുത്പാദനശേഷി പൂർണ്ണമായും ഇല്ലാതാകുന്നു. എന്നാൽ ഇന്ന് 80 ശതമാനത്തിലധികം സ്ത്രീകളിലും വന്ധ്യതയുടെ യഥാർത്ഥ കാരണം കണ്ടെത്താൻ കഴിയാറുണ്ട്. അതിനാൽ ഇതിനു ഫലപ്രദമായ ചികിൽസ നൽകുവാൻ സാധിക്കും.
പുരുഷ വന്ധ്യത
[തിരുത്തുക]പുരുഷവന്ധ്യതയുടെ കാരണം കൃത്യമായി നിർണയിക്കാനും ചികിത്സിച്ചു ഭേദമാക്കാനും പലപ്പോഴും കഴിയാറില്ല. ലോകാരോഗ്യ സംഘടനയുടെ മാനദണ്ഡങ്ങളിൽ മിനിമം ബീജസംഖ്യ 20 ദശലക്ഷമാണെങ്കിൽ മാത്രമേ ഗർഭധാരണം നടക്കുകയുള്ളൂ എന്നായിരുന്നു മുമ്പ് കണക്കാക്കിയിരുന്നത്. അത്രയുമില്ലെങ്കിൽ ബീജസംഖ്യ (കൗണ്ട്) കുറവാണെന്നു കണക്കാക്കിയിരുന്നു. തെറ്റായ ഭക്ഷണരീതി, പോഷകാഹാരക്കുറവ്, ശാരീരിക വ്യായാമക്കുറവ്, പുകവലി, അതിമദ്യാസക്തി തുടങ്ങിയ ലഹരി വസ്തുക്കളുടെ ഉപയോഗം, ചില രോഗങ്ങൾ എന്നിവയൊക്കെയാണ് ബീജസംഖ്യ കുറയാനുള്ള കാരണങ്ങളായി പറയുന്നത്. എന്നാൽ ബീജസംഖ്യ കുറയുന്നത് വന്ധ്യത വർധിക്കുന്നതിന്റെ കാരണമായി പറയുവാൻ സാധിക്കില്ല. കാരണം ആരോഗ്യമുള്ള ഒരൊറ്റ ബീജമേ ഉള്ളൂവെങ്കിലും ഗർഭധാരണം നടക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ട്. എന്നാൽ മിക്കപ്പോഴും അങ്ങനെ സംഭവിക്കാറില്ല. കൂടുതൽ പുരുഷൻമാർക്കും ബീജസംഖ്യയിലെ കുറവാണ് വന്ധ്യതാ പ്രശ്നത്തിനു കാരണം. സാധാരണ ഗതിയിൽ പുരുഷന്മാരിൽ 45 വയസ് വരെ സാധാരണ ഗതിയിൽ പിതാവ് ആകുന്നതിനു പ്രശ്നങ്ങൾ ഉണ്ടാകാറില്ല. എന്നാൽ 45 വയസിന് ശേഷം പുരുഷന്മാരിൽ ശുക്ലത്തിന്റെ ഗുണമേന്മ കുറഞ്ഞു വരികയും, പ്രായമേറെയുള്ള പിതാവിന്റെ കുട്ടികളിൽ ഓട്ടിസ്റ്റിക് ഡിസോർഡർ പോലെയുള്ള രോഗങ്ങൾ, മാനസിക പ്രശ്നങ്ങൾ തുടങ്ങിയവ ഉണ്ടാകാൻ സാധ്യത വർധിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. പുരുഷ ആർത്തവവിരാമം അഥവാ ആൻഡ്രോപോസ് മുതലായ പ്രശ്നങ്ങളും ഈ ഘട്ടത്തിൽ പുരുഷൻമാർക്ക് ഉണ്ടാകാം.
ടെസ്റ്റോസ്റ്റിറോൺ ഹോർമോണിലുണ്ടാകുന്ന വ്യതിയാനങ്ങൾ, വൃഷണവീക്കം, വെരിക്കോസിൽ, വൃഷണത്തിൽ സ്ഥിരമായി ചൂട് ഏൽക്കുക, പതിവായി ബൈക്ക് യാത്ര ചെയ്യുക തുടങ്ങി പല കാരണങ്ങൾ കൊണ്ടും പുരുഷവന്ധ്യത ഉണ്ടാവാം.
ലിംഗ ഉദ്ധാരണശേഷിക്കുറവ്, ലൈംഗികതാൽപര്യക്കുറവ്, മാനസിക പ്രശ്നങ്ങൾ മുതലായവ മൂലം ലൈംഗികബന്ധം നടക്കാത്തത് ഒരു കാരണമാണ്.
മാനസികവും ശാരീരികവുമായി മറ്റു പ്രശ്നങ്ങളൊന്നുമില്ലെങ്കിൽ ചികിത്സകൊണ്ട് ഒരു നിശ്ചിത ശതമാനം ആളുകളുടെയും വന്ധ്യതാ പ്രശ്നത്തിനു വേഗത്തിൽ പരിഹാരം കാണുവാൻ സാധിക്കും. എന്നിരുന്നാലും ആധുനിക വൈദ്യ ശാസ്ത്രത്തിന്റെ വളർച്ചയാൽ ഇന്ന് പ്രായമേറെയുള്ള പുരുഷന്മാരും, പലവിധ പ്രശ്നങ്ങൾ ഉള്ളവരും ആരോഗ്യമുള്ള കുട്ടികൾക്ക് ജന്മം കൊടുക്കാറുണ്ട്.
കാരണങ്ങൾ
[തിരുത്തുക]ദമ്പതിമാരുടെ പ്രായം, ജീവിതരീതി, ആരോഗ്യാവസ്ഥ, ലൈംഗികബന്ധത്തിന്റെ സ്വഭാവം, രോഗങ്ങൾ, ലഹരി ഉപയോഗം, ഉറക്കക്കുറവ് തുടങ്ങിയ പല അവസ്ഥകളും ഇതിനു കാരണമാകുന്നു.
അമിതമായി എണ്ണ, കൊഴുപ്പ്, മധുരം, ഉപ്പ്, അന്നജം എന്നിവ അടങ്ങിയ അനാരോഗ്യകരമായ ഭക്ഷണം വന്ധ്യത ഉണ്ടാകാൻ പ്രധാന കാരണമാണ്. വറുത്തതും പൊരിച്ചതുമായ ഭക്ഷണങ്ങൾ, പലഹാരങ്ങൾ, ചോറ്, ബിരിയാണി, നെയ്യ് തുടങ്ങിയവ ഉദാഹരണം. ശാരീരിക വ്യായാമക്കുറവ്, അമിതവണ്ണം തുടങ്ങിയവയെല്ലാം പ്രമേഹം, ഹൃദ്രോഗം, പിസിഒഎസ് എന്നിവയും വന്ധ്യതയ്ക്കുള്ള സാധ്യത വർദ്ധിപ്പിക്കുന്ന മറ്റ് രോഗങ്ങൾ എന്നിവയ്ക്കും കാരണമാകും. പഴങ്ങൾ, പച്ചക്കറികൾ, ഇലക്കറികൾ, പരിപ്പുവർഗങ്ങൾ, മത്സ്യം, മുട്ട, കൊഴുപ്പ് നീക്കിയ പാൽ തുടങ്ങിയവ ഉൾപ്പെടുന്ന പോഷകസമൃദ്ധമായ ഭക്ഷണങ്ങളും ദീർഘകാലത്തേക്ക് സമീകൃതാഹാരവും തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നത് ലൈംഗികവും പ്രത്യുൽപാദനപരവുമായ ആരോഗ്യത്തിന് വളരെ നല്ലതാണ്. പതിവായ വ്യായാമം ശരീരത്തിലെ രക്തയോട്ടം, ഹോർമോൺ സന്തുലിതാവസ്ഥ, പൊതുവായ ആരോഗ്യം തുടങ്ങിയവ മെച്ചപ്പെടുത്തുകയും ഇത് ലൈംഗികശേഷിയും പ്രത്യുത്പാദന ആരോഗ്യവും മെച്ചപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.
പുകവലി അല്ലെങ്കിൽ പുകയില ഉപഭോഗം ലൈംഗികവും പ്രത്യുൽപാദനപരവുമായ ആരോഗ്യത്തെ വളരെയധികം ബാധിക്കും. പുരുഷന്മാരിൽ ഇത് ശുക്ലത്തിന്റെ ഗുണനിലവാരം കുറയ്ക്കുകയും, ഹോർമോൺ അസന്തുലിതാവസ്ഥയിലേക്ക് നയിക്കുകയും ലിംഗത്തിന്റെ ഉദ്ധാരണശേഷിക്കുറവിന് കാരണമാകുകയും ചെയ്യും.
അമിതമായി മദ്യപിക്കുന്നത് പുരുഷന്മാരിൽ ബീജത്തിന്റെ ആരോഗ്യത്തിനെ ബാധിക്കാറുണ്ട്. സ്ത്രീകളിൽ ഇത് അസാധാരണമായ ആർത്തവചക്രം, അണ്ഡോത്പാദന തകരാറുകൾ എന്നിവയിലേക്ക് നയിക്കുന്നു. ഇതെല്ലാം വന്ധ്യതക്ക് കാരണമാകാം.
ഉറക്കക്കുറവ് ശരീരഭാരം വർദ്ധിക്കാനും ഹോർമോൺ സന്തുലനത്തെ ബാധിക്കുവാനും പ്രമേഹം, രക്താതിമർദ്ദം തുടങ്ങിയ വിട്ടുമാറാത്ത രോഗങ്ങൾക്ക് കാരണമാവുകയും, ഇത് വന്ധ്യതയ്ക്കുള്ള സാധ്യത വർദ്ധിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ശരീരഭാരം കൂടുതലുള്ള സ്ത്രീപുരുഷന്മാരിൽ വന്ധ്യതയുടെ നിരക്ക് കൂടുതലാണെന്ന് പഠനങ്ങൾ പറയുന്നു.
ശാസ്ത്രീയമായ ലൈംഗികാരോഗ്യ വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ അഭാവം തന്നെയാണ് ഇത്തരം പ്രശ്നങ്ങൾ വഷളാകാൻ പ്രധാന കാരണം.
ചികിത്സാരീതി
[തിരുത്തുക]വിവാഹശേഷം 75-80 ശതമാനം സ്ത്രീകൾക്കും സധാരണഗതിയിൽ ഒരു വർഷത്തിനകം തന്നെ ഗർഭധാരണം നടക്കും. പിന്നീടുള്ളവരിൽ പകുതി ദമ്പതികൾക്കും അടുത്ത ആറു മാസത്തിനകം ഗർഭധാരണം സാധിക്കും. ഈ രീതിയിൽ ഒന്നര വർഷത്തിനകം 90 ശതമാനം പേർക്കും ഗർഭധാരണമുണ്ടാകാറുണ്ട്. ബാക്കി വരുന്ന 10 ശതമാനം പേർക്കാണ് വന്ധ്യതാ ചികിത്സ ആവശ്യമായി വരികയുള്ളു. വിവാഹശേഷം ഒരു വർഷമെങ്കിലും ഒരുമിച്ചു കഴിഞ്ഞു ഗർഭനിരോധനമാർഗങ്ങൾ ഒന്നുമില്ലാതെ ലൈംഗികബന്ധത്തിലേർപ്പെട്ടിട്ടും ഗർഭധാരണം നടക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ മാത്രമേ ചികിത്സ തുടങ്ങേണ്ട ആവശ്യമുള്ളു.
- ↑ Chowdhury SH, Cozma AI, Chowdhury JH.
- ↑ "The evaluation of infertility". American Journal of Clinical Pathology. 117 (Suppl): S95-103. June 2002. doi:10.1309/w8lj-k377-dhra-cp0b. PMID 14569805.
- ↑ "Management of involuntary childlessness". The British Journal of General Practice. 47 (415): 111–118. February 1997. PMC 1312893. PMID 9101672.
{{cite journal}}
: Invalid|display-authors=6
(help)